برای گسترش فرهنگ بازیافت، باید آن را به مطالبه ملی تبدیل کرد

اقتصادتهران: بازیافت کاغذ فرآیندی است که طی آن, از کاغذهای مصرف شده برای تولید کاغذهای جدید استفاده می شود. در این فرآیند از مواد شیمیایی و تجهیزات صنعتی خاصی استفاده شده و در کشورهای توسعه یافته یک صنعت پر سود به حساب می‌آید. ما برای گسترش فرهنگ بازیافت، باید از خانه‌هایمان شروع کنیم و آن را به مطالبه ملی تبدیل کنیم.

به گزارش اقتصادتهران، این موضوع که  دولت به راحتی خوراک کارخانجات کاغذ سازی را با قطع درختان جنگلی فراهم می کند یک سمت ماجرا و در سمت دیگر، عدم توسعه یافتگی سیستم جمع آوری و تفکیک زباله‌ها و نیز نبودن سازوکارهای قانونی برای حمایت از بازیافت، باعث شده تا کشور ما نتواند در این زمینه به خوبی رشد کند. البته وجود دلالان هم مزید بر علت شده و این ناتوانی را تشدید کرده است.

اما نقش خانواده‌ها در گسترش فرهنگ بازیافت، نقشی بی بدیل بوده و باید به آن توجه شود. ما باید جداسازی و تفکیک زباله‌ها را از خانه شروع کنیم. این آگاهی جمعی باید ایجاد شود.

یکی از پر مصرف ترین اقلام لوازم التحریر، کاغذ است. کاغذها هر روز به میزان زیادی خرید و فروش شده و استفاده می‌شود. سرنوشت هر کاغذی که خریده می شود در نهایت سطل زباله است. سالانه هزینه های زیادی بابت تولید کاغذ از چوب درختان صرف شده و درخت های زیادی قطع می شود. ما می‌توانیم با بازیافت کاغذ هایی که یک بار مصرف شده اند، جلوی قطع درختان و جنگل زدایی‌ها را گرفته و همچنین از زباله‌هایمان پول استخراج کنیم.

قطعا هزینه های مربوط به بازیافت کاغذ مصرف شده، کمتر از تولید کاغذهای نو است. چرا که در این فرآیند فقط نیاز است تا ابتدا کاغذهای باطله را به خمیر تبدیل کرده و رنگ آن‌ها را بزداییم (جوهر زدایی) سپس مجددا آن‌ها را به کاغذ های جدید تبدیل کنیم. اما در تولید کاغذهای نو، نیاز است تا ابتدا درختان، قطع شده و سپس چوب‌ها برش زده شده و به کارخانه‌ها منتقل شود؛ در آنجا با استفاده از فرآیند های شیمیایی متعدد، کاغذهای جدید تولید شده و بسته بندی شود.

در حقیقت، آنچه تفاوت اساسی بین بازیافت کاغذ و تولید کاغذهای نو است، داشتن خمیر اولیه در فرآیند بازیافت و نداشتن آن در تولید کاغذهای نو است. اگر هزینه‌های جمع آوری کاغذ باطله‌ها و انتقال آن‌ها به کارخانه بازیافت را معادل با هزینه قطع درختان و انتقال آن‌ها به کارخانه در نظر بگیریم، باز هم بازیافت کاغذ ارزان تر است. چرا که به لحاظ شیمیایی، فرآیند جوهرزدایی از کاغذ باطله‌ها خیلی ارزان تر از تولید کاغذهای نو از چوب درختان است.

از طرف دیگر، بازیافت کاغذ باطله‌ها دو فایده دیگر هم دارد؛ اول اینکه از تولید زباله های بیشتر جلوگیری می شود و دیگری اینکه از قطع درختان جلوگیری شده و این خودش به تنهایی یک مزیت بسیار بزرگ به حساب می‌آید. بازیافت این دور ریختنی ارزشمند، خود یک صنعت و تجارت پر سود است که در بسیاری از کشورهای جهان رونق  دارد.

یکی از علل مهمی که باعث شده تا میزان بازیافت کاغذ در کشور ما کم باشد، نبود فرهنگ عمومی برای توجه به بازیافت است. البته نمی توان از کم کاری دولت هم چشم پوشی کرد؛ به هر حال کشور ما در این حوزه به خوبی کار نکرده و کارخانه‌های توسعه یافته و سیستم بازیافت صحیحی وجود ندارد. اما نقش مردم هم نادیده گرفتنی نیست و ما باید به آن توجه کنیم. از طرفی، ارائه خدمات دولتی، معمولا بر اساس میزان تقاضای جامعه تعیین می‌شود.

اگر همه مردم ما تفکیک زباله‌ها را جدی بگیرند و مصّرانه به آن عمل کنند، قطعا شهرداری‌ها و سایر ارگان های دولتی هم به میدان آمده و عرصه برای کار جمعی فراهم می‌شود. ما باید ابتدا به فرهنگ سازی بپردازیم و توجه به بازیافت را در جامعه ایجاد کنیم تا بتوانیم در ادامه به توسعه آن و کسب ثروت از آن بپردازیم.

در این راستا باید برخی فعالیت‌ها توسط دولت و ارگان‌های دولتی و برخی فعالیت‌ها توسط بخش خصوصی انجام شود؛ اگر دولت به راحتی خوراک کارخانجات کاغذ سازی را از منبع درختان جنگلی تهیه و تقدیم آن‌ها نکند و در عوض، برای ایجاد مجموعه‌های بازیافتی از آن‌ها حمایت کند، ما می‌توانیم شاهد رشد تلاش برای بازیافت کاغذ باشیم.