طرح جامع کاهش آسیب‌های اجتماعی تدوین می‌شود

اقتصادتهران: رئیس شورای اجتماعی کشور گفت: از ۲ سال پیش تیم های تحقیقاتی و کارشناسی برای تدوین «طرح جامع کاهش آسیب های اجتماعی» مشغول به کار هستند و تا پایان امسال این طرح تدوین خواهد شد.

تقی رستم وندی روز دوشنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: در جلسات شورای اجتماعی تلاش می شود که این طرح به مسائل حقوقی و قانونی تبدیل شود؛ از این رو، با کمک حقوقدانان و نمایندگان مجلس و مرکز پژوهش های مجلس تلاش خواهیم کرد این طرح جامع را تبدیل به لایحه قانونی کرده و در اختیار مجلس قرار دهیم.

وی اظهار داشت: زمان بندی تبدیل شدن طرح به قانون به بررسی های کارشناسی بستگی دارد، وزیر کشور هم تاکید خاصی بر زمان نداشتند و گفتند حتی اگر یک سال هم طول بکشد، به دلیل اهمیت و نقشی که این قانون می تواند داشته باشد، مساله ای نیست؛ بنابراین تعجیل نداریم و بیشتر بر عمق کارشناسی و اثربخشی قانون تاکید خواهیم کرد.

رستم وندی در مورد نیازهای تقنینی حوزه آسیب های اجتماعی اظهار داشت: طبق تکلیفی که برنامه ششم توسعه تعیین کرده باید طرح جامع را برای کاهش آسیب های اجتماعی تدوین کنیم که در مصوبه شورای اجتماعی این موضوع به ما تکلیف شده است تا فراتر از طرح این را در قالب قانون جامع پیشگیری از آسیب های اجتماعی مطرح کنیم.

وی اضافه کرد: در همکاری مجلس شورای اسلامی و پژوهشگران تلاش خواهیم کرد که طرح جامع کاهش آسیب های اجتماعی را به قانونی مادر تبدیل کنیم که هم ضمانت اجرایی داشته باشد و هم نقش و سهم دستگاه ها در آن مشخص شود. در بودجه های سنواتی کشور هم باید برای همه دستگاه ها اعتباراتی در خصوص کاهش آسیب های اجتماعی مدنظر قرار گیرد.

رستم وندی به انجام پیمایش سلامت اجتماعی اشاره کرد و گفت: این پیمایش اجتماعی فقط بر اساس آسیب های اجتماعی انجام نشده است؛ در این طرح مواردی مانند ادراک فساد، رضایتمندی از روابط زناشویی و روابط خارج از چارچوب خانواده نیز مورد بررسی قرار گرفته است.

وی در مورد گزارش پیمایش آسیب های اجتماعی و بررسی برنامه ها و چالش های سازمان بهزیستی اظهار داشت: این پیمایش در حوزه آسیب های اجتماعی و بر اساس جامعه آماری شامل ۱۳۱ هزار نمونه از روستاها و شهرهای کشور از سال ۹۱ آغاز شد و امسال به پایان رسید.

رستم وندی همچنین پیش از این در مورد نتایج پیمایش سلامت اجتماعی و بررسی نیازهای تقنینی حوزه آسیب‌های اجتماعی گفته بود: بر اساس پیمایش های انجام شده مردم وضعیت زندگی فردی را رضایت بخش تر اما وضعیت اجتماعی را نسبت به آن بدتر می دانند و نسبت به وضعیت اجتماعی رضایت کمتری دارند.