اقتصادتهران: کارگاه آموزشی “آینده پژوهی در حوزه مدیریت شهری” در محل مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران، با هدف تبار شناسی موضوع، تبیین مبانی نظری آینده پژوهی در مدیریت شهری، معرفی ابزارها و روشهای آینده پژوهی و چشمانداز و آینده نگاری پژوهی شهری برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران، در ابتدای این کارگاه حمید قربانی، مدیر مطالعات و برنامهریزی امور مناطق، با اشاره به اهمیت نگاه به آینده و آیندهپژوهی در مطالعات و برنامهریزیهای شهری در عصر حاضر گفت: هدف از برگزاری این کارگاه آموزشی آشنایی شرکتکنندگان با اهمیت موضوع و الزامات آن است و ما باید در حوزه برنامهریزی شهری به سمت استفاده از آخرین متدهای علمی در دنیا حرکت کنیم.
محسن نادری منش، در آغاز این کارگاه آموزشی با بیان اینکه، لازم است به مقوله مهم تغییر ذهنیت در حوزه برنامهریزی در عصر حاضر توجه کنیم، گفت: در حال حاضر با این پدیده مواجه هستیم که بسیاری از برنامهها موفق نبودهاند و اهداف بسیاری از سیاستگذاریها در حوزههای مختلف تحقق نیافته یا حتی برخی دستاوردهای متعارض با هدف برنامه به دست آمده است. در آسیبشناسی این معضل در نگاه سنتی به موضوعاتی مانند، کمبود منابع، عدم تناسب مدل برنامهریزی با نیاز موجود و غیره توجه میشد.
وی تصریح کرد: در حال حاضر با سیستمهایی سرو کار داریم که انسانها در آن نقش محوری دارند و این به افزایش پیچیدگیها کمک میکند در نتیجه باید مدل برخورد با این پدیدهها در برنامهریزیها تغییر کند. از این منظر ما نیاز به یک تغییر ذهنیت در برنامهریزیها داریم.
نادری منش با ذکر اینکه، عدم تحقق اهداف برنامهها تنها مختص به کشور ما نیست، گفت: راهکار نجات از این معضل، آینده پژوهی و مدرن شدن در مدل برنامهریزی است.
وی با تشریح مدل آینده پژوهی، گفت: در آینده پژوهی ما با سه حالت، وزن گذشته، فشار حال و کشش آینده مواجه هستیم. اینها یک پیام به ما میدهند و آن عدم قطعیت در آینده است. آینده را همه افرادی که در آن دخیل هستند میسازند بنابراین آینده قطعی وجود ندارد و ما با آیندههای مختلف سر و کار داریم که باید همه را بشناسیم.
وی با بیان اینکه، سناریو بد و خوب وجود ندارد، افزود: آنچه برنامهریزان بر اساس این مدل باید به آن توجه کنند، آیندهای مطلوب است.
علی چاپرک، سخنران علمی دوم این کارگاه نیز در ادامه اذعان داشت: مسئلهای خیلی واضح در حال حاضر پیشروی ماست و آن اینکه، با وجود برنامهریزیهای علمی و متنوعی که در حوزههای مختلف در سالهای متمادی انجام شده، اما مشکلات نه تنها حل نشده بلکه در برخی حوزهها وخامت هم پیدا کرده است، دادههای آماری زیادی هم در این زمینه وجود دارد که تأیید همان واقعیتهای بیرونی است و سؤال این است که چرا برنامهریزیهای ما جواب نداده است.
وی با اعلام اینکه، در این کارگاه سعی شده جواب این سؤال داده شود، گفت: ما در این حوزهها درگیر پارادایمهای پروژه محور هستیم. باید عنصر آیندهنگری در برنامهها وارد شده و خودمان را با آخرین متدهای برنامهریزی در همه حوزهها از جمله در حوزه برنامهریزی شهری بیش از گذشته منطبق کنیم.
در ادامه دکتر روحاله قدیری و سیاوش ملکیفر ضمن معرفی روشها و ابزارهای آینده پژوهی به تحلیل آیندهنگاری در سیاستگذاری پژوهشی پرداختند.
دیدگاه ها بسته هستند.