بانکها هم مثل همه بنگاهها و واحدهای اقتصادی بنگاهداری میکنند و مانند تمامی واحدهای اقتصادی به فکر سودوزیان خود هستند.
به بیانی دیگر، فعالیت بانکها نیز مانند سایر شرکتها و بنگاههای اقتصادی در راستای کسب سود است و تعریفی به غیراز این ندارد. بانک مرکزی خلاف بانکها به هیچوجه بهدنبال سودآوری نیست، به تراز مالی و پولی یا حسابداری هم نمیاندیشد. در واقع تنها سودی که این نهاد دنبال میکند، تامین و تضمین منافع ملی است و زمانی میتواند منافع عمومی را تامین کند که تورم را تحت کنترل خود درآورد و راهکارهایی هم برای تقویت ارزش پول ملی داشته باشد. در حال حاضر تورم به 40درصد نزدیک شده و ارزش ریال در مقایسه با دو سال گذشته به یک سوم کاهش پیدا کرده است. این دو وظیفه زمانی تحقق مییابند که در راس بانک مرکزی فردی اقتصاددان، متخصص و برجسته قرار گیرد زیرا همانطور که گفته شد، بانک مرکزی بنگاه اقتصادی نیست تا فردی خارج از این حیطه بر راس آن گمارده شود.
بهکارگیری افراد متخصص در حوزه اقتصاد مدتهاست که در کشورهای توسعهیافته به امری عادی بدل شده و برای آنان به غیراز این هم متصور نیست. اما در ایران خلاف این رویه در پیش گرفته میشود بهطوری که در سالهای اخیر روسای کل نه از میان اقتصاددانان بلکه از بین سایر دانشآموختگان برگزیده میشوند. نتیجه این انتخابها هم که در سطح جامعه بهخوبی نمایان است. افت قدرت خرید و گرانی از نشانههای اتخاذ چنین تصمیماتی است که عموم مردم هرروزه آن را لمس میکنند. برای جلوگیری از چنین اتفاقاتی است که در کشورهای پیشرفته چون آمریکا، رییس فدرال رزرو از میان اقتصاددانان برجسته و خوشنام انتخاب میشود تا بدون توجه به خواستههای دولت تنها به منافع عمومی بیندیشد و مستقل عمل کند.
*هادی حقشناس، کارشناس اقتصادی
دیدگاه ها بسته هستند.