با قانون آماتوری نمی‌توان وزارت ورزش را اداره کرد

سعید فایقی در گفت‌وگو با ایلنا اظهار داشت: قانون ورزش ما برای سال ۱۳۵۱ است و مربوط به ورزش آماتوری بوده و نمی‌شد با آن وزارتخانه را اداره کرد، به همین دلیل عباسی وظیفه داشت قانون جدیدی را تصویب کرده و به مجلس ببرد چون وزارت ورزش و جوانان بود. وزارت ورزش کار سنگینی است و وی از نهادسازی غافل شدند. باید در وزارت ورزش یک ساختار و محیط قانونی و البته ساماندهی ایجاد می‌کردند اما چون ورزش سر و صدا دارد، نوعا از نهادها غافل شده و سراغ روزمرگی می‌رویم. عباسی در روزمرگی نسبتا از عهده کار بر آمده، چون نتایج مطلوب المپیک ۲۰۱۲ و صعود تیم ملی فوتبال به جام‌جهانی در دوره وزارت وی رقم خورده، اما از لحاظ بین‌المللی بسیار ناموفق عمل کردند.

معاون سابق سازمان تربیت بدنی تصریح کرد: کمیته جهانی المپیک برای برگزاری انتخابات کمیته ملی المپیک ما ۲ شرط گذاشت اما آقایان همچنان دنبال انتخابات هستند که اگر این کار را بکنند، دوباره از کمیته جهانی المپیک اخطار خواهیم گرفت و اگر این انتخابات را برگزار کنیم، به جامعه خودمان و جامعه جهانی دهن‌کجی می‌کنیم. کمیته بین‌المللی المپیک می‌گوید فدراسیون‌ها را به حالت اولیه در بیاورید. چه اشکالی دارد بگوییم اشتباه کردیم؟ دنیامالی در انتخابات شورای شهر تهران رای آورد یعنی مردم قبولش دارند، اما رئیس سابق سازمان تربیت بدنی رای نیاورد. متاسفانه ما نگاه ملی نداریم و الان تحولی در جامعه ما به وجود آمده و باید به آن احترام بگذاریم. چرا فدراسیون کشتی باید با سرپرست اداره شود؟

وی در مورد وزیر جدید ورزش گفت: مدیریت در دنیا اصولا ۳ ویژگی دارد. یکی ویژگی‌های عمومی مثل سلامت نفس، اخلاق خوب، انتقادپذیر و پاک بودن است. ویژگی بعدی تخصص است؛ یعنی اینکه مدیر سابقه مدیریت در ورزش داشته باشد و اهلیت نسبت به این حوزه داشته باشد. شاخه سوم که مغفول مانده و هیچ‌وقت به آن عمل نکردیم، یعنی نگاه استراتژیک و راهبردی داشته باشد. ورزش یکی از معادلات بزرگ دنیا است و وزیر ورزش برای معادلات ورزش دنیا باید راهکار داشته باشد، ضمن اینکه راه حل اقتصادی داشته باشد یعنی اینکه ورزش را خودکفا کرده و از گداپروری دوری کند.

معاون سابق سازمان تربیت بدنی در پایان گفت: وزیر ورزش باید بتواند در ورزش اشتغال ایجاد کند و نگاه ویژه و مدرن به ورزش داشته باشد. بحث مهم دیگر اینکه وزیر ورزش سیطره سیاسی به ورزش نداشته باشد و ورزش را از دست دولت نجات بدهد و به بخش خصوصی واگذار کند. البته قبل از خصوصی‌سازی باید اقتدارگرا باشد و به مشارکت و خرد جمعی بها بدهد و دست خودش را از زیر مجموعه‌اش بردارد و دخالت نکند تا بخش خصوصی بتواند سرمایه‌گذاری کرده و کار کند. وقتی دخالت باشد، معلوم است بخش خصوصی هزینه نمی‌کند.