نقش سه رفیق پیشوایی در ناکامی منافقین در جبهه‌های جنوب

این سه دوست و هم‌مسلک که محله قدیمی پل‌حاجی شهر پیشوا، مملو از خاطراتشان است، در مدت عمر کوتاه و بهاری خود آنچنان به بندگی پروردگار سرنهادند که با کسب مقام رفیع شهادت، جزو بندگان برگزیده خداوند شده، به دیدار معبود شتافتند و همنشینی با نیکان و بزرگان را تجربه کردند که چه تجربه معطر و شیرینی است.

این سه شهید در فعالیت‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی و عام المنفعه محل و شهر خود، منشأ اثر بوده و تمام کوشش و تلاش خود را در راستای رضایت مردم که رضای خدا را در پی دارد به کار بستند و این شد که این سه دوست و هم‌پیمان با هم پرکشیده و خدایی شدند.

در سال‌های پایانی دهه ۵۰ و آغازین دهه ۶۰ که کشور درگیر جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران و انقلاب اسلامی بود و تمام نگاه‌ها به مرز‌های جنوبی و غربی دوخته شده بود، این سه تن با حضور در استان خوزستان در جنوبی‌ترین و آذربایجان‌غربی به عنوان شمالی‌ترین استان کشور از ناحیه غرب به پاسداری از مرز و بوم پرداخته و تلاش‌های مذبوحانه منافقین را ناکام گذاشتند و ناکامی آن دیوسیرتان سیاه‌دل تا به آنجا رسید که در پی شهادت این سه دوست، قدم منحوسی برداشته و در نگاه خام خود، آنان را حذف، ولیکن این سه دوست را در سحرگاه یازدهم دیماه سال ۱۳۶۳ (چهل سال پیش) به وصال و آرزوی شیرین خود رساندند. چهل سالی که مملو از وقایع بسیار است، تلخ و شیرین؛ شاید اگر شما و همرزمان‌تان می‌بودید، وقایع رویداد‌ها اینگونه رقم نمی‌خوردند.

چهل سالی که بواسطه غیرت و مردانگی‌تان، سرشار از غرور بود و زیبایی، چه جوانانی، چون شما، علی اکبروار رفتند و برای اقتدار و صلابت وطن، سرود استقامت و آزادی سر داده، ایران‌جان را بیمه کرده و خواب را از چشمان مدعیان دروغین آزادی و حقوق بشر ربودند و بدون زیبایی ساختگی، چهره واقعی غرب وحشی را مقابل دیدگان جهانیان منصف قرار دادند.

چهل سالی که ایران سراسر تحریم، ولی سراسر عشق و شور وطن‌پرستی، قد، خم نکرد و در برابر سیلاب‌های سهمگین، مقتدرانه، صیانت از کیان و شرافت خود را فریاد زد. عزت و نرمش قهرمانانه را در این چهل سال، تجربه کردیم و برای دفاع از مرز‌های معنوی جغرافیای اسلام و تشیع، جوانانی پرشمار و حاج قاسم عزیز را تقدیم کردیم.

بی شک اگر امروز بودید، پیشقراول مسیر‌های بسیاری می‌شدید که در این چهل سال، قدم در آنها نهاده و یا از فکرمان نیز نگذرانده بودیم و به اندیشه‌مان خطور نکرده بود؛ زیرا شما مرد خطر و میدان‌های بی‌مثالی هستید که دالان‌های سرد تاریخ، مانند شما کمتر خواهد یافت، همانانی که امام خمینی (ره) شما را در گهواره، عاشق خود و ایران عزیز، نموده و نظر کرده بود تا نذر افتخار و اعتقاد راسخ ایران شوید.

در این چهل سال، دستاورد‌های پرشماری را با چشم خود، چه مسلح و غیر مسلح در زمین، آسمان و دریا دیدیم و البته بی‌کفایتی‌ها و بی‌مدیریتی‌ها را هم نظاره کردیم که گویا هدف مدیران کوته‌فکر خودفروخته، کمرنگ شدن این همه دستاورد بود ولی برای ماندگاری نهضت پر ریشه و زلال خرداد ۴۲ دشت پر لاله ورامین و پیشوا دم برنیاوردیم، مدیران نفوذیافته در لایه‌های مختلف کشور را دیدیم که در راه نیل به اهداف شوم و پلید خود، حتی نام‌تان را نیز برنتافتند و از سر کوی و برزن‌ها حذف کردند، گو اینکه پنداشتند حذف تان کردند، اما در عمل، خود، حذف و در زباله‌دان تاریخ مأوا گرفتند.

هرگز اندیشه نمی‌کردیم در این مدت، تشکیلاتی که با رفتن شما‌ بنا نهاده شده، غوطه در کاغذبازی‌ها شده و یادش برود که در روز وفات حضرت ام‌البنین (س) و ولادت حضرت زهرا (س) مادران شهدا، فراموش شوند که این گناه، نابخشودنی است و فقط کسانی آن را مرتکب می‌شوند که روی خون شما از همدیگر سبقت میزسواری و عقده‌گشایی برای قدرت گرفته و تشنگی‌شان را لذت دنیوی مسئولیت سیراب می‌سازد.

اکنون که این فراق مقدس، چهل ساله شده، مسرورم و مفتخرانه به خود می‌بالم که میراث‌دار چنین گوهر‌های نابی هستم و نشانی ریشه‌دار و مقدس را چهل منزل، یدک کشیده که نه، بلکه خود را بدان وابسته و پشت آن، دویده‌ام و هر لحظه برای این چهل سال، عزت و افتخار، پیشانی ارادت بر آستان زلال حضرت پروردگار بی مثال، ساییده و می‌سایم.