اقتصادتهران: نشست علمی_تخصصی “نقش زهکشی در عملکرد روسازیهای آسفالتی” به همت مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران در دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران، این نشست با حضور دانشجویان، مدیران شهری، کارشناسان فنی و عمرانی مناطق و مهندسین مشاور با هدف بررسی ضرورت و اهمیت زهکشی روان آبها و نقش آن در ارتقای کیفی روسازیها و امنیت راهها تشکیل شد.
مهدی آشتیانی، مدیر مطالعات و برنامهریزی امور فنی و عمرانی، استانداردسازی و امور بحران مرکز مطالعات، ضمن اشاره به این موضوع که نشستهای مرکز مطالعات بر اساس مسائل و معضلات جاری مطرح در مدیریت شهری است، گفت: آب به عنوان یکی از مهمترین عوامل مخرب برای سازهها و زیرساختهای شهری شناخته میشود که نیازمند هدایت به گونهای است که صدمات کمتری را مترتب شود و زهکشیها مناسبترین شیوه برای هدایت این روان آبها به شمار میروند.
آشتیانی از نشست مسیر و وقوع برخی ترکها در سطح آسفالت از جملهی خرابیهای ناشی از روان آبها یادکرد و افزود: این تغییرات به کاهش ایمنی مسیر و کیفیت سازهها و در نهایت به هدر رفتن منابع منجر میشود.
در ادامهی این نشست، امیر کاووسی به تشریح و بیان فنی خرابیهای ناشی از عدم رعایت زهکشیها پرداخت و خاطر نشان کرد: روان آبها به مرور منجر به رانش، لغزش،کاهش مقاومت شانه راهها و در نهایت نشست مسیر میشوند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس، در مورد چالههایی که در اطراف شهر تهران بر اثر برداشت مصالح ایجاد شدهاند، گفت: این چالهها در مواردی تا عمق صد متر هم فرو رفتهاند، که بسیارخطرناک هستند.
وی تأکید کرد: علاوه بر این که مصالح برداشتی از این چاله کیفیت مطلوبی نداشته و استفاده از آنها در زیرسازیها و روسازیها خرابیهایی را به همراه خواهد داشت. این اقدامات منجر به ایجاد اختلال در روند طبیعی شکلگیری سفرههای آب زیر زمینی میشود و لازم است مدیریت شهری نسبت به ایجاد این چالهها حساسیت نشان داده و مانع از گسترش آنها شود.
در بخش بعدی نشست، علیرضا خاوندی عضو هیئت علمی دانشگاه زنجان به معرفی انواع سیستمهای زهکشی و نکات فنی و اجرایی آن پرداخت.
وی با اشاره به اهمیت مدیریت آبها در گسترش شهرسازی، اضافه کرد: بررسیها نشان میدهد، در حال حاضر تنها ۵ درصد از ریزشهای جوی قابلیت نفوذ به سفرههای آب زیرزمینی را دارند و لازم است که ۹۵ درصد باقی مانده را به نحو مطلوبی هدایت کرد. وی برقراری سیستمهای زهکشی سطحی و زیرسطحی، ایجاد لایههای جداکننده و تأمین شیب عرضی را از جمله راهکارهای مناسب برای هدایت آبهای سطحی دانست.
خاوندی افزود: باید در طراحی سازهها به ” آب ” احترام گذاشت و با توجه به سیال بودن آن راهی برای خروجش ایجاد نمود، مسلماً اگر تمهیداتی در این خصوص ایجاد نشود، آب همراه با خرابیهایی راه عبور خود را ایجاد می نماید.
وی در پایان تأکید کرد: آییننامههای قبلی بر اساس حداقلهای زهکشی آسفالتی تنظیم شده بودند، اما خوشبختانه در آییننامههای جدید نگاه ویژهای به این بحث شده است.