اقتصادتهران: تازه ترین بررسیها نشان میدهد: سیستان و بلوچستان و کرمان محروم ترین استان های کشور در بخش مسکن هستند.
به گزارش اقتصادتهران به نقل از پایگاه خبری بانک مسکن، مطالعات وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در حوزه فقر مسکن حاکی از آن است: وضعیت فقر مسکن در کشور به لحاظ جغرافیایی دارای نابرابری است. براین اساس محروم ترین استانهای کشور در بخش مسکن، سیستان و بلوچستان و کرمان است که در شش شاخص از هفت شاخص مورد بررسی در حوزه شناسایی و پایش فقر مسکن پایین تر از میانگین کشوری هستند.
این شاخصها شامل مصالح به کاررفته، دسترسی به آب آشامیدنی لوله کشی، سرانه زیربنای واحد مسکونی، تراکم خانوار در واحد مسکونی، دسترسی به امکانات بهداشتی، عدم برخورداری از مسکن مقرون به صرفه و برخورداری از حداقل دو محرومیت مسکن هستند.
پس از این دو استان خراسان جنوبی و خراسان شمالی در رتبههای بعدی قرار گرفتهاند. همچنین استانهای سمنان و مرکزی به دلیل آنکه در هیچ شاخصی پایین تر از میانگین کشوری نیستند، جایگاه بهتری در حوزه فقر مسکن هستند.
کارشناسان معتقدند بررسی و رسیدگی به پدیده فقر مسکن از یک زاویه دارای اهمیت است و از این جهت باید مورد توجه سیاستگذاران بخش مسکن قرار گیرد.
به گفته آنها افزایش فشار هزینههای ناشی از تامین مسکن موجب کاهش سایر هزینه های زندگی از جمله تامین کالری موردنیاز خانواده، تامین هزینههای بهداشتی و آموزشی میشود و به همین دلیل باید در لیست اولویت های اولیه در سیاستگذاری بخش مسکن قرار گیرد. همچنین یکی از اهداف توسعه پایدار، اطمینان از دسترسی همه به مسکن مناسب، ایمن، مقرون به صرفه و خدمات پایه و بهبود محلههای فقیر نشین تا سال ۲۰۳۰ است.
مطالعات حاکی از آن است که پدیده فقر مسکن در بیشتر کشورهای جهان وجود دارد اما در کشورهای در حال توسعه به دلیل مهاجرت روستاییان، افزایش رشد جمعیت و شهرنشینی و عدم زیرساختهای مناسب شهری نمود بیشتری پیدا می کند.
علاوه بر این فقر مسکن دارای ابعاد اجتماعی نیز است. از لحاظ اجتماعی فقر مسکن به دلیل تداخل جنسیتی ناشی از فضای مسکونی نامناسب موجب آسیبهای اجتماعی میشود. در عین حال فقر مسکن موجب میشود فرد در یک تله فضایی گرفتار شود و بیرون آمدن از دایره فقر را مشکل می سازد.
مطالعات این وزارتخانه نشان میدهد تله فضایی مسکن به دو صورت تولید میشود. یکی کیفیت درونی و دیگری کیفیت بیرونی. منظور از کیفیت بیرونی، مکان جغرافیایی مسکن است. در ایران قرارداشتن مسکن در فضای اسکان غیررسمی و مناطق روستایی، به منزله افتادن در تله فضایی است و همچنین به لحاظ بیرونی کمترین دسترسی به خدمات پایه را دارند.
از لحاظ درونی، مسکن با مصالح ساختمانی و تجهیزات نامناسب و سطح زیربنای ناکافی ساخته میشود و همچنین با جداسازی فضایی بین طبقات از همنشینی با اقشار دیگر و ارتقا مدنی حاصل از آن محروم می کند.
کارشناسان با اشاره به نتایج این مطالعات که دربردارنده وضعیت نامناسب فقر در برخی استانهای کشور است، معتقدند دو اقدام مهم در اولویت کاری سیاست گذار بخش مسکن قرار گیرد تا شرایط بخش مسکن به لحاظ شاخص فقر مسکن به تدریج به وضعیت مطلوب نزدیک شود.
اقدام نخست، تامین مسکن با اتکای حداکثری به سازوکار بازار و اقدام دیگر مداخله هدفمند در بازار مسکن است. به این ترتیب می توان به کاهش پدیده فقر در استانهای کشور امیدوار بود.
دیدگاه ها بسته هستند.