ناصر رزاق منش؛ مدیر عامل و عضو هیات مدیره جمعیت طرفداران ایمنی راهها
سانحه اخیر رانندگی در محدوده شهر ایوانکی که منجر به از دست دادن همسر و دو فرزند معاون رئیس جمهور گردید، خبر بسیار تاسفبار و غمانگیزی بود و باید اذعان داشت هر روز و هر ساعت این حوادث برای جمع دیگری از هموطنان در سراسر کشور رُخ میدهد که باید از آنها بعنوان مرگهای خاموش یاد کرد.به گزارش اقتصادتهران، جمعیت طرفداران ایمنی راه ها بعنوان یک نهاد مردمی با اظهار تاثر و تآلم خاطر بسیار از بروز چنین حوادثی در جامعه به طور خاص حادثه یاد شده و ابراز همدردی و عرض تسلیت به معاون رئیس جمهور همچنین طلب رحمت الهی برای همسر و دو فرزند دلبند ایشان و آرزوی بهبودی مصدومان این ضایعه دردناک، از عدم توجه آحاد جامعه و در حاشیه بودن سوانح رانندگی در کشور، نگرانی عمیق و تکراری خود را اعلام داشته و ادامه وضعیت و شرایط حاکم در اینگونه حوادث را زیبنده مردم شریف و میهن عزیز به هیچ وجه نمیداند.
جمعیت طرفداران ایمنی راهها در سالهای اخیر بارها و بارها به دستگاههای مسئول ایمنی حمل و نقل روند رو به افزایش سوانح رانندگی را بعنوان زنگ خطری که آسیبهای گسترده انسانی، اجتماعی و اقتصادی و جبرانناپذیری را در پی دارد، یادآور شده و در دولتهای قبل و دولت چهاردهم عنوان رئیسجمهور که خود جزو خانوادههای آسیبدیده از این پدیده نگرانکننده میباشند، درخواستهایی مبنی بر تشکیل “شورای عالی هماهنگی حمل و نقل و ایمنی” به ریاست ایشان، بازخوانی و تغییر رویکرد در برنامهها و اقدامات سازمانهای مسئول، بازخواست نهادهای دستاندرکار و موظف از عدم اجرای تکالیف قانونی و تعیین شده نهایتاً اتخاذ تصمیمات کاربردی و مؤثر در شورای یادشده را پیشتر ارسال داشته است.
چگونه است که عدهای متخصص و کارشناس با صرف روزها و ساعتها وقت با تکیه بر دانش و تجربه برنامه هفتم توسعه کشور را با اِشراف بر امور تدوین و تنظیم نموده و بعنوان یک سند راهبردی به جامعه ارائه مینمایند که در آن کاهش سالانه 10% تلفات جانی ناشی از تصادفات رانندگی تکلیف میگردد و چرا با وجود تهیه و تنظیم انواع نقشه راه، چندین مصوبه اجرایی، جلسات و تصمیمات مستمر تاکنون دستیابی به این مهم محقق نگردیده و نه تنها کاهشی رُخ نداده که با تاسف فراوان جامعه امروز با وضعیت بحرانی و روند افزایشی جانباختگان و آسیبدیدگان ناشی از موضوع مواجه هست.
تاکید مینماید در حال حاضر از دست دادن سرمایههای انسانی از گروهها و طبقات مختلف شامل کودکان، دانشآموزان، دانشجویان، سربازان، پزشکان، مهندسان، کارگران، کشاورزان، نیروهای مولد کار و تولید و اکثراً سرپرست خانواده و غالباً با سنین بین 20 تا 40 سال که امید نسل امروز و فردای کشور هستند و جایگزینی برای آنان هرگز متصور نیست، بیشتر از قبل در سکوت تمام و بیصدا در میان اخبار خاموش در حال پیشروی میباشد تا همبستگی و کانون خانه و کاشانه آنان را از هم فرو بریزد، حُزن، اندوه، تالم و ناامیدی در جامعه فزونی یابد، جان باختن 10 هزار و 414 نفر و مصدوم و مجروح شدن 202 هزار و 145 نفر از هموطنان شریف تنها در 6 ماهه سال جاری با افزایش به ترتیب 3/3 و 2/1 درصدی نسبت به سال گذشته را چگونه باید پذیرفت! مگر میتوان معلول و از کار افتاده شدن حدود 20 هزار انسان با هزاران امید و آرزو را در این مدت باور داشت!
چه شده است که از دست دادن پدران، مادران، فرزندان، اقوام و دوستان در اینگونه حوادث به امری عادی تبدیل گردیده و اینگونه تصور است که کسانی دیگر هم در صف انتظار هستند تا شانس زنده ماندن خود در سفرها را در ورطه امتحان قرار دهند و نگرانکنندهتر اینکه چرا دیگر جوامع بشری توانستهاند اقدام و عَزم جدی در جهت پیشگیری و غلبه بر موضوع را داشته باشند ولی در این سرزمین که مهد عِلم، دانش و تجربه است توفیقی حاصل نمیشود و یا تاثیری دیده نمیشود و مهمترین سوال اینجاست که رفع مسئولیت در این حوادث از سوی متولیان، امری تکراری شده است.
جمعیت طرفداران ایمنی راهها لازم میداند مکرر و مجدد تاکید نماید که پیشگیری از سوانح رانندگی دستیافتنی است، نخست جدیت و توسعه نظارت بر سفرها و شبکه حمل و نقل، استفاده از فناوریهای هوشمند نظارتی و قاطعیت در اِعمال قوانین و مقررات، دیگر اینکه توجه لازم به زیر ساختها، تخصیص اعتبار کافی و لازم جهت بهبود وضعیت راهها و تمرکز بر ایمنی حمل و نقل و نکته مهمتر و حائز اهمیت اینکه ارتقای کیفیت و ایمنی خودروهای تولیدی بر اساس استانداردهای روز دنیا، آیا قرار است با کوچکترین خطا حتی سهوی در رانندگی سرنشیان جان خود را از دست بدهند همانند تصادف خودروی حامل خانواده معاون رئیس جمهور، راه و خودروی مناسب باید در چنین شرایطی خطای احتمالی انسان را پوشش دهند و از دیگر مطالبات عمومی در حوادث ترافیکی باید تقویت توان و وضعیت امداد و نجات با افزایش امکانات و تجهیزات را ذکر کرد و در آخر باید اذعان داشت هدف اساسی در سوانح رانندگی همانا پیشگیری است که ترویج فرهنگ ترافیک و مسئولیت اجتماعی، استفاده فراگیر از توان و ظرفیت سَمنها، بخش خصوصی و سرمایهگذاران، رسانهها و مشارکت مردمی میتواند در این راستا مؤثر باشد و ضرورت دارد تلاش شود تا هر مسئول امر، هر شهروند، هر راننده و هر خانواده نقشی در ایمنی سفرها داشته باشند.
به امید روزهای بدون حادثه در سفرها و حمل و نقل