مسوولیت اجتماعی و قهرمانان بی نام و نشان

اقتصادتهران: قهرمانان ملی که به مسوولیت اجتماعی خود عمل کرده اند، بندرت در جامعه شناخته می شوند، اما تاثیر کار آنان برای همیشه در دل مردم جاودان می ماند.

روز گذشته نخستین همایش مسوولیت اجتماعی را وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی برگزار و از برخی شخصیت‌های اجتماعی تقدیر کرد. از جمله کسانی که تقدیر شدند خانواده های معلم و یا آتش نشان فداکاری بودند که جان خود را برای نجات زندگی دیگران فدا کردند.

جامعه ایران با غنای فرهنگ ملی و مذهبی به دلیل برخی اهمال‌ها از هنجارهای برجسته فرهنگی و ذاتی خود نظیر گذشت،بخشش، جوانمردی، مهمان نوازی و مهربانی دور شده است.

علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در نخستین همایش مسوولیت اجتماعی که روز گذشته برگزار شد، خاطره ای را از دوران کودکی خود بازگو کرد و گفت: زمانی که کودک بودم وقتی مادرم غذایی تهیه می‌کرد با وجود ناتوانی اقتصادی، عادت داشت همسایگان دیوار به دیوار را با بشقابی از غذای آماده شده سهیم کند. مهربانی و بخشش از ویژگی خانواده های ایرانی است.

مردمی که اینچنین به اصول اخلاقی پایبند بودند، چگونه است که امروز در ابراز خشونت شهره شده اند و در زمره غمگین ترین مردم جهان محسوب می‌شوند؟

شرایط دشوار معیشت، کمی دستمزدها، رانتخواری و سوءاستفاده مالی برخی از مدیران دولت قبل در برخی از نهادها، زمینه های نارضایتی را در جامعه فراهم کرده است. این شرایط به دلیل برخوردهای درخور می تواند در مردم ناامیدی و نبود امنیت روانی ایجاد کند.

وقتی که جامعه ای دچار بحران می شود، چاره ای ندارد جز اینکه دوباره به احیای ویژگی های مثبت خود رجوع کند. گذشت و بخشش از ویژگی های بارز ایرانیان است.داستان دهقان فداکار را هنوز مردم ایران فراموش نکرده اند. به عبارتی مسوولیت اجتماعی زمانی است که افراد و سازمان ها باید با اخلاق و با حساسیت نسبت به مسایل اجتماعی، فرهنگی و محیطی رفتار کنند. تلاش برای برقراری مسوولیت اجتماعی به افراد، سازمان‌ ها و دولت کمک می‌کند تاثیری مثبت بر پیشرفت، کار و جامعه داشته باشند.

ربیعی همچنین روز گذشته گفت: می شود رشد اقتصادی، کاهش نرخ تورم و دیگر شاخص های اقتصادی را تدبیر کرد، اما موضوع حل آسیب های اجتماعی دشوار است و نیاز به حرکت همه مسوولان و مردم دارد.

پژوهشگران اجتماعی معتقدند، تغییرات اقتصادی در کوتاه مدت قابل تحقق است اما تغییر ساختارهای فرهنگی براحتی انجام نمی شود و شاید تغییر چندین نسل به طول بیانجامد.

جوامعی که در آن مسوولیت اجتماعی بالا است بیشتر می توانند سعادت را ببیند، زیرا مشارکت اجتماعی و همبستگی در آن جامعه نیز بالا است.

مسوولیت اجتماعی پدیده ای دو سویه است و می توان گفت مسوولان جامعه و مردم از یکدیگر تاثیر می پذیرند.

در برخی از کشورها که مسوولان آن، مردم را رها می کنند بندرت می توان مسوولیت اجتماعی را در آن جوامع حس کرد.

آتش نشانی که از شعله های آتش برای نجات یک انسان عبور می کند، معلم فداکاری که برای نجات دانش آموزان اش خود را در معرض ریزش دیوار قرار می دهد و یا معلم فداکاری که هر روز دانش آموز ناتوان جسمی اش را کول می کند و به کلاس می آورد قهرمانان ملی ما هستند، «قهرمانان ملی گمنام» .

وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در ابتدای دولت یازدهم اعلام کرده بود که باید تندیسی از کارآفرینان ساخته شود تا برای همیشه آنان به عنوان الگوی کار و تلاش به مردم معرفی شوند.

جامعه ایران سخت نیازمند قهرمانان ملی است قهرمانانی که کمتر نامی از آنها برده می شود و اگر برای مردم یادآوری نشوند به دلیل مشغله های بسیار، از اذهان مردم پاک خواهند شد در حالی که باید در اندیشه و قلب مردم جاودان بمانند.

مسوولیت اجتماعی در جامعه ای رشد می کند که اعتماد اجتماعی حاصل شده باشد، زیرا بدون این مقوله ارزشمند همواره هرگونه مسوولیت پذیری زیر سووال می رود.

مسوولیت افراد در برابر یکدیگر، در برابر جامعه و در برابر محیطی که زیست می کنند را باید از کودکی به کودکانمان بیاموزیم. شاید برای پذیرش مسوولیت اجتماعی نیاز به بازنگری در همه عرصه ها به ویژه عرصه های اخلاقی و آموزشی داریم.

کودک از دبستان باید عشق به هم وطن، حفظ مواهب طبیعی و ارتقای انسان ها را در جامعه خود بیاموزد. اگر کودکان مان را به گونه ای آموزش دهیم که جامعه و کشور خود را دوست داشته باشند بی تردید این ویژگی ها بازتاب گسترده تری خواهد داشت و به طور یقین خود فرد و جامعه از این آموزش بهره مند خواهند شد و مسوولیت اجتماعی در ذات انسان های جامعه قرار می گیرد و نیازی به برگزاری کنفرانس برای رشد و تعالی آن نداریم.

زهره دریغ گفتا