جزئیات تجارت با عراق؛ بزرگترین شریک منطقه‌ای ایران

اقتصادتهران: بازار پر کشش عراق به عنوان اولین بازار منطقه‌ای صادرات ایران و دومین شریک تجاری صادراتی ایران، بزرگترین مشتری سیمان ایران هم محسوب می‌شود که باعث شده این محصول در صدر جدول صادراتی ایران به عراق قرار بگیرد.

به گزارش ایسنا، در حالی عراق با واردات ۱۹۶۳ قلم کالا به ارزش پنج میلیارد و ۵۴۲ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار کالای ایرانی در ۱۱ ماه منتهی به بهمن ماه امسال، اولین شریک منطقه ای و دومین شریک صادراتی ایران محسوب می‌شود که هنوز هم کارشناسان و مسئولان، بازار این کشور را سرزمین فرصت‌های بالقوه و بازارهای کشف نشده صادراتی برای ایران می‌دانند.

۱۰ قلم عمده صادراتی ایران به عراق به لحاظ ارزش دلاری ۲۸٫۴ درصد از کل ارزش صادرات ایران به عراق را تشکیل می‌دهد که این مقدار معادل یک میلیارد و ۵۷۴ میلیون و دلار است و شامل اقلامی همچون سیمان سفید پرتلند به میزان ۳۴۷ میلیون دلار، کاشی به میزان ۲۹۷ میلیون دلار، مواد شروع کننده و مواد تسریع کننده و فرآورده های کاتالیسک به میزان ۱۷۶٫۴ میلیون دلار، ماست به میزان ۱۲۳٫۵ میلیون دلار، پنیر به میزان ۱۱۹٫۸ میلیون دلار، رب گوجه فرنگی به میزان ۱۱۵٫۷ میلیون دلار، سیب‌زمینی تازه یا سرد کرده به میزان ۱۱۳٫۵ میلیون دلار، گوجه فرنگی تازه یا سرد کرده به میزان ۹۹٫۸ میلیون دلار، کولر‌های آبی خانگی به میزان ۹۰٫۸ میلیون دلار و لوازم خانه دا ری و پاکیزگی از مواد پلاستیکی ۹۰٫۱ میلیون دلار هستند.

با تمام این احوال آمار و همچنین نظرات صادرکنندگان و دست‌اندرکاران نشان می‌دهد با آن که بازار صادراتی عراق برای ایران در رتبه های مناسب شرکای تجاری قرار دارند اما ریسک ناشی از وضعیت امنیتی این کشور و برخی مشکلات سیاسی باعث شده که تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران ایرانی که توان ورود به این بازار را دارند درباره بازار عراق رویه احتیاط و درنگ را پیش بگیرند که در برخی موارد این تعلل باعث افت صادرات در برخی دوره‌های زمانی شده است.

این احتیاط ها در حالی است که مجتبی خسروتاج – قائم‌مقام وزیر صنعت، معدن و تجارت – ریسک پذیری را یکی از عوامل موفقیت تجار در بازار عراق می‌داند و معتقد است که با تقویت قدرت ریسک‌پذیری و حضوری هوشمندانه می‌توان بازار این کشور را در انحصار گرفت.

در کنار نیاز به جسارتی که تاجران و سرمایه‌گذاران باید برای ورود به بازارهایی همچون عراق داشته باشند موارد دیگر مانند هزینه های صادرات، مبادی گمرکی و تسهیلاتی که برای صادرکننده‌ها در نظر گرفته می‌شود از اهمیت خاص خود برخوردار هستند؛ چنانکه در همین راستا تفاهم نامه‌ها، توافقات و همکاری هایی میان دو طرف ایرانی و عراقی از قبیل یکسان سازی استانداردها میان دو کشور ، حذف تعرفه‌ صادرات از برخی محصولات مانند صدور مرکبات به عراق، توسعه راه ها وتلاش برای احداث خطوط ریلی میان ایران و عراق، پرداخت بدهی‌های پیمانکاران طلبکار ایرانی فعال در عراق و … در سالی که گذشت صورت گرفت که به نوعی به عنوان مشوق‌هایی برای توسعه فعالیت های تجاری میان دو کشور به شمار می‌رود.

در این بین نمی توان از کنار مواردی که به عنوان سابقه منفی در تجارت میان دو کشور محسوب می‌شود هم به راحتی گذشت، چنانکه در سال گذشته به مواردی چون برگشت محصولات صادراتی کشاروزی مانند هندوانه و انگور از عراق به دلایل کیفی و سلامت رخ داد که تکرار آنها در موارد مشابه می تواند اعتبار صادرکننده را در بازار هدف مخدوش کند.